Wat Een Leven

Ik sta op

Zie degene die ik lief heb met hun ogen dicht in slaap

En ik zie

Hoe het langzaam licht wordt

De zon komt op, achter de berg in de Kaap

En ik zie

Ik zie wat ik heb en ik lach om alles wat ik dacht en deed

Het wordt een mooie dag, en achter de heuvel wacht de zee

Wat een leven

Ik laat de krant voor wat het is, ik laat het nieuws voor later

Ik doe de gordijnen open, het licht valt op jou door de ramen

Ik dank de hemel en de aarde

Refrein:

Je zoekt het soms te ver, en je zoekt het soms te groot

Terwijl het voor je voeten ligt, precies daar waar jij nu loopt

Zo dichtbij, maar je gaat er aan voorbij

Er zit een soort van po&eumlzie

In het koken van het water voor de thee

En in het open zetten van de ramen

Met de wind die binnenwaait van overzee

En die zonder iets te vragen, zichzelf geeft

Mijn ogen worden minder

Maar dat soort dingen zie ik beter

Nu ik samen met jou leef

Wat een leven

De glimlach van een kind, doet je beseffen dat je leeft

Vroeger moest ik daarom lachen, vond het altijd een clich&eacute

Toen wist ik nog niet, wat ik nu weet

Refrein

Ik sta op

Zie degene die ik lief heb met hun ogen dicht in slaap

En ik zie, hoe het langzaam licht wordt

De zon komt op, achter de berg in de Kaap