Voltaire

Lege ruimtes
Afgebakend
Door de dijken
Waar het vol is
Maar eigenlijk zo leeg

Deze tijd
Gebruikt veel woorden
Maar vertelt mij
Geen verhaal
De gedachte loopt verloren
In een taal die zich herhaalt
Deze tijd
Is als een spiegel
Waar ik mezelf
Niet meer in zie
Er is zoveel buitenkant
Dat ik de binnenkant niet zie

Bij gebrek aan later
Draag ik meestal vroeger
Met me mee
Want door de ogen
Van Voltaire
Kun je zien
Wat ons beweegt

En in de wolken in de lucht
En in de sterren in de nacht
Lees ik meer
Dan in het nieuws
Van elke dag

Deze tijd
Gebruikt veel woorden
Maar vertelt mij geen verhaal
De gedachte loopt verloren
In een taal die zich herhaalt
Deze tijd is als een spiegel
Waar ik mezelf niet meer in zie
Er is zoveel buitenkant
Dat ik de binnenkant niet zie

Er was een tijd
Van welvaart en verbondenheid
Er was een tijd
Dat hier wonderen gebeurden
Er was een tijd
Van dromen
En rechtvaardigheid
We stonden open
En nu sluiten we de deuren

Sluiten de deuren
Naar een nieuwe tijd
En een wijze man
Die ons leert dat je met niets
Gelukkig worden kan
Naar een andere taal
Een nieuw geluid
Dat zich opent voor
Degene die zich sluit