Ik heb niets meer te verliezen
De ballast is gelost
Wolken komen dichterbij
Langzaam stijg ik op
En ik kijk nog één keer om
Naar de stuurlui aan de wal
Zie ze langzaamaan verdwijnen
Zie ze wachten tot ik val
Maar ik vlieg zoals een vogel
Ik zoek een nieuwe tijd
Met ruimte voor verschillen
De horizon voorbij
Laat mij maar
De angst die is verdwenen
En de schaamte is voorbij
Ik hoef niet meer te worden
Wat ik nooit heb willen zijn
De cirkel is gebroken
De lijnen zijn ovaal
Ik laat mezelf vallen
In een eindeloos verhaal
Laat mij maar
Ik zag de hemel en de hel
En de angst die ons regeert
Ik liet mezelf verwarren
Ik heb mijn les geleerd
Kijk, ik ben voorbij de wolken
En ik zie het lage land
De twijfel is gebleven
Maar leidt niet meer de dans
Ik dans, ik dans, ik dans
Ik laat me leiden door het licht
Het licht is sterker dan het donker
De liefde overwint
Ik blijf geloven in een wonder
Kijken naar de hemel
Dromen van wat komt
Zoek niet meer een antwoord
Vraag niet meer waarom
Eindelijk is het later
Eindelijk ben ik weg
De ruimte is oneindig
Zolang je maar je grens verlegt
De weerstand is gebroken
De ijstijd is voorbij
De kern die is gebleven
De ballast ben ik kwijt
Niets houdt mij nog tegen
Geen vastgestelde lijn
Wij zijn zoals de wind
Die komt en weer verdwijnt
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.