Laat me

Ik ben misschien te laat geboren
Of in een land met ander licht
Ik voel me altijd wat verloren
Al toont de spiegel mijn gezicht
Ik ken de kroegen, kathedralen
Van Amsterdam tot aan Maastricht
Toch zal ik elke dag verdwalen
Dat houdt de zaak in evenwicht
Laat me, Laat me, Laat me mijn eigen gang maar gaan
Ik zal m’n vrienden niet vergeten
Want wie me lief is blijft me lief
En waar ze wonen moest ik weten
Maar ‘k verloor hun laatste brief
Ik zal ze heus nog wel ontmoeten
Misschien vandaag, misschien over ’n jaar
Ik zal ze kussen en begroeten
’t Komt vanzelf weer voor elkaar
Laat me, Laat me, Laat me mijn eigen gang maar gaan
Ik ben gelukkig niet verankerd
Soms woon ik hier, soms leef ik daar
Ik heb m’n leven niet verkankerd
Ik heb geen bezit en geen bezwaar
Ik hou van water en van aarde
Ik hou van schamel en van duur
D’r is geen stuiver die ik spaarde
Ik leef gewoon van uur tot uur
Laat me, Laat me, Laat me mijn eigen gang maar gaan
Ik zal ook wel eens een keertje sterven
Daar kom ik echt niet onderuit
Ik laat m’n liedjes dan maar zwerven
En blaas mijn laatste adem uit
Voorlopig blijf ik nog jou zanger
En geef ik alles wat ik heb
Ik blijf hier lang en liefst nog langer
Maar laat me blijven wie ik ben