Ik wou dat ik zo wit was als de sneeuw waardoor jij loopt
Ik wou dat ik zo grijs was als de straat waarin jij woont
Ik wou dat ik zo groen was als de bomen die jij ziet
Ik wou dat ik verkleuren kon en opgaan in het niets
Was ik maar een kameleon
Die in elke kleur veranderen kon
Ik wou dat ik zo wit was als het onbeschreven blad in jouw boek
Ik wou dat ik zo waar was als de waarheid die jij zoekt
Ik wou dat ik onzichtbaar was en jij mij niet ziet staan
Want ik durf niet meer te kijken als ik jou voorbij zie gaan
Was ik maar een kameleon
Die in elke kleur veranderen kon
Was ik maar zo rood als de roos die jij ziet
Zo diep, diep blauw als de kleur van je fiets
Was ik maar zo wit als een wolk in de lucht
Waarnaar jij kijkt
En ik kijk terug
Maar je ziet mij niet
Als ik voor je sta
Was ik maar zo bruin als de chocola
Die smelt in je mond
Die smelt op jouw tong
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.