Jef

Kom Jef

We moeten gaan

De nacht die valt

En het is koud hier op de straat

Ze komt niet terug

Je wacht op niets

Het is te laat

Nee, Jef
Ik ga niet weg
Ik blijf bij jou
Vergeet haar nou
Dat klotewijf
Nee, jij bent niet alleen
Je weet toch dat ik bij je blijf

Kom Jef
We moeten gaan
De hele buurt staat al op straat
Je schreeuwt ze wakker met haar naam
Ik schaam me dood hier, kom
We gaan

We gaan
Ik heb nog geld genoeg voor mosselen met wijn
En als we volgevreten zijn dan gaan we naar de kroeg
We zuipen ons kapot tot alles anders lijkt
En heel de wereld mooier wordt

Dan gaan we naar de hoeren, prinsessen van de straat
Die zien ons als een koning, zolang je maar betaalt, Jef
En morgenochtend vroeg dan nemen we de trein
Naar ergens ver van hier, naar waar de vrouwen anders zijn

We laten alles achter
We komen nooit meer terug
Want vergeten, Jef, vergeten is geluk

Kom Jef we moeten gaan
De wereld wacht op jou en mij
Ze komt niet terug
Het is voorbij
Voorgoed voorbij Jef

Ja, Jef, ik ken het ook
Je breekt je hart
Ziet alles zwart
Je sterft het liefste in de goot
Zonder haar nog liever dood

Maar Jef het is ook onze eigen schuld
Je ziet je eigen vrouw niet staan
Totdat ze gaan
Dan doet het pijn
Je bid en knielt en kust haar voeten
Niet uit liefde
Maar alleen
Om niet alleen te zijn
Kom
We gaan

We gaan
We trekken naar het zuiden, een eiland in de zon
Voorbij de evenaar waar nooit de winter komt Jef
En ’s avonds voor je slaapt speel ik op mijn gitaar
Tot je niet meer droomt van haar

We doen alsof we blind zijn voor wat er is geweest
We leven als een god, we vieren elke avond feest
En al die kankerwijven hier
Vergeten we met bier
Met wodka en met wijn
Tot de herinnering verdwijnt

We laten alles achter
We komen nooit meer terug
Want vergeten Jef
Vergeten is geluk

We komen nooit meer terug