Het licht viel door de ramen
Op jouw marmer bleke huid
Jouw ogen waren lichter blauw dan ooit
Je handen lagen stil op de leuning van de stoel
De stilte was onbeschrijflijk mooi
De klok die aan de muur hing
Was het enige geluid
En naast jou hing een foto in een lijst
Daar stonden wij samen ergens aan de zee
En je keek naar mij en zei &lsquoWaar is de tijd&rsquo
Je leeft maar 1 keer
En voor je het weet is het voorbij
Je leeft maar 1 keer
Het is een achtbaan door de tijd
Je leeft maar 1 keer
Je leeft maar 1 keer
Het lijkt zo simpel
Maar je vergeet het telkens weer
Het lijkt zo lang geleden
Maar opeens zag ik jou weer
In mijn kinderen die jou nooit hebben gekend
Ze vroegen wie jij was
En ik zei kijk maar naar mij
Zij is de bron van alles wat ik ben
Als ik licht zie in het donker
Als de woede soms ontvlamt
Als de liefde dwars door alles overwint
Als ik lach om alle waanzin en tegen elke stroom in
Aan het einde altijd weer opnieuw begin
Je leeft maar 1 keer
Het is een achtbaan door de tijd
Je leeft maar 1 keer
En voor je het weet is het voorbij
Je leeft maar 1 keer
Je leeft maar 1 keer
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.