Film zonder verhaal
Het zijn de handen van mijn moeder.
Het is het bidden van mijn vader.
Het is een kamer op een zolder.
Het zijn de dagen En de jaren
Het zijn de ogen van degenen
die door de tijd heen zijn verdwenen.
Het is het afscheid zonder woorden.
Het is de stem die je blijft horen.
Het is een avond in november
Het zijn de bladeren op de stenen
Van de straten en de pleinen
Uit lang vervlogen tijden
En je wilt soms dat het weggaat `
Maar je weet nu dat het blijft
Steeds meer dagen en gedachten
Opgestapeld door de tijd
Het kunnen beelden zijn
Of woorden
Het kan stilte zijn
Of taal
Het zijn de flarden van ons leven `
Een film zonder verhaal
Het is een stad daar In het noorden
Het zijn de nachten Aan de gracht
Een verleden met ene toekomst
En de verbeelding aan de macht
Het is het licht dat ik zag branden
in jouw kamer in die stad
En ik durfde niet aan te bellen
En wachtte buiten Heel de nacht
Een avond in november.
De bladeren op de stenen
De straten en de pleinen
Lang vervlogen tijden
En je wilt soms dat het weggaat
Maar je weet nu dat het blijft
Steeds meer dagen en gedachten
Opgestapeld door de tijd
Het kunnen beelden zijn
Of woorden Het kan stilte zijn
Of taal Het zijn de flarden van ons leven
Een film zonder verhaal
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.