We zien het donker en het licht
Verliezen soms het evenwicht
We vallen en we staan weer op
Zolang we maar in iets geloven
We worden ouder en soms wijzer
Maar het inzicht komt en gaat
Totdat we voor de spiegel staan
En naar onszelf zoeken
Altijd gaan we ergens heen
Soms samen, soms alleen
We slepen ballast met ons mee
Ons huis staat vol
met ongelezen boeken
Het is een onvoorspelbaar spel
We dansen meestal met onszelf
Op een wals die draait om niets
Geluk bestaat voor wie het ziet
We gaan er meestal aan voorbij
Opgejaagd door weinig tijd
Kijken we alleen vooruit en
zien niet meer wat we verliezen
Want in de richting die we kiezen
Vraagt geen mens nog wat je droomt
En als je op het eindpunt komt
Is het feest soms al voorbij
Dus drink ik nu op jou en mij
En wij vergeten soms te dromen
Totdat je wakker wordt gekust
Want altijd komt het licht weer terug
De zon breekt door de grijze lucht
Het donker geeft zich over
Onze gedachten
Zijn als vogels in een kooi
Die open staat
Ze durven niet naar buiten
Want ze hebben nooit gevlogen
De meeste dingen gaan voorbij
Alleen de schoonheid
van de onmacht blijft
Voor altijd in ons wonen
Het is een onvoorspelbaar spel
We dansen meestal met onszelf
op een wals die draait om niets
Geluk bestaat voor wie het ziet
We gaan er meestal aan voorbij
Opgejaagd door weinig tijd
Kijken we alleen vooruit en
zien niet meer wat we verliezen
Want in de richting die we kiezen
Vraagt geen mens nog wat je droomt
En als je op het eindpunt komt
Is het feest soms al voorbij
Dus drink ik nu op jou en mij
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.