Een vriend van lang geleden
Zat naast mij op de bank
Hij vertelde dat hij op een dag
Alle bruggen had verbrand
Alles in de steek liet
In een caravan gestrand
Hij keek naar mij en zei
Jij hebt geluk gehad
Ik zag beren op een weg
Die nergens heen ging
Klom uit een dal
Terwijl ik aan een zijden draad hing
Lag wakker in de nacht
De angst onder mijn huid
En ik dacht het hoeft niet meer
Trek de stekker er maar uit
En hij vertelde mij
Dat hij nog vastzat in de pijn
Van een vader
Die geen vader voor hem kon zijn
En opeens dacht ik aan jou
De moeder die je was
En ik besefte
Dat jij er opeens altijd voor me was
Al schopte ik tegen alles
Wat voor jou van waarde was
Nooit liet jij mij los
Met alle liefde die je had
Zei je altijd
Niet zeuren maar doorgaan
Dat was wat jij mij gaf
Dus ik zei kom aan vriend
Pak je spullen bij elkaar
Breek de cirkel van herhaling
Het is nog niet te laat
Er is nog zoveel goed te maken
Al liep ook alles fout
Bel je kinderen en zeg
Dat je zielsveel van ze houdt
Blijf niet hangen in de schuld
Van je eigen onvermogen
Het wordt tijd om op te staan
En in jezelf te geloven
Je hebt een hart van goud
De wereld wacht op jou
Dat was wat mijn moeder zei, vriend
En ik zeg het nu aan jou
Kom aan, vriend
Jaag de beren van de weg
Kom aan, vriend
Jij bent nu aan zet
Kom aan, vriend
Er is nog zoveel te ontdekken
En dat want ons niet dood maakt
Maakt ons sterker
Kom aan, vriend
Het is nog niet te laat
Kom aan, vriend
Pak je spullen bij elkaar
Het is nog niet te laat
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.