De nacht is gevallen
Het is stil in het huis
Iedereen slaapt
Nergens geluid
Zij is nog wakker, zit daar alleen
En in haar hoofd gaat ze overal heen
Een stroom van gedachten waarin ze verdrinkt
Op zoek naar een zin die zichzelf verzint
Ze denkt aan wat was met haar ogen dicht
Ziet beelden van vroeger in een ander licht
Ze is soms het beste als niemand haar ziet
Alleen in het donker denkend aan iets
Zingt in zichzelf haar eigen lied
Ze is soms het beste als niemand haar ziet
Ver van de wereld reist zij wijd en zijd
Weg in haar hoofd weg uit deze tijd
En ze geeft even licht als een ster die verschijnt
Ze is soms het beste als ze niemand moet zijn
Ze is soms het beste als niemand haar ziet
Alleen in het donker denkend aan iets
Zingt in zichzelf haar eigen lied
Ze is soms het beste als niemand haar ziet
Het donker kent haar beter
Dan het licht dat op haar schijnt
Ze is eigenlijk pas echt aanwezig
Als ze helemaal verdwijnt
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.