Zeven uur

Ze pakt haar spullen
Doet het licht uit
Sluit de deur en
Staat op straat
Doet haar jas dicht
Gaat de hoek om
Weet nog niet
Waarheen ze gaat

Ver genoeg
Om te vergeten
Ver genoeg
Om los te laten
Ver genoeg
Om in te zien
Dat de liefde
Blind kan maken

Ze belt nog een keer
Ook al weet ze
Als is hij daar
Hij neemt niet op
Vaak genoeg
Opnieuw begonnen
En het heeft niets
Opgelost

Dus nog een keer
Door de stad gaan
Want ze kan geen
Afscheid nemen
En ze dwaalt door
Alle straten
Als door de jaren
Van je leven

En ze loopt naar het station
Samen met de noorderzon

En opeens wordt alles lichter
Dan ze dacht dat het zou zijn
En de jaren vallen van haar af
De zwaartekracht verdwijnt
En haar ogen zien weer kleuren
Die ze lang niet heeft gezien
En uit de openstaande ramen
Van een huis hoort ze muziek

Hij wordt wakker
Vreemde kamer
Verlaat in stilte
Het vreemde bed
Pakt zijn spullen
Doet zijn jas aan
En hij ziet
Ze heeft gebeld

Dus hij verzint
Een goede reden
Waarom hij niet
Naar huis kon komen
En hij probeert haar
Te bereiken maar
Maar ze laat niets
Van zich horen

Ze pakt haar spullen
Doet het licht uit
Sluit de deur en
Staat op straat
Doet haar jas dicht
Gaat de hoek om
Weet nog niet
Waarheen ze gaat