Kracht Van De Onmacht

Hij is een soort van Don Quichotte

Dolend in het hoge noorden

Waar het koud kan zijn

En soms alles draait om woorden

Hij is een droom van vlees en bloed

Hij heeft die raven nooit begrepen

Met zijn hoofd in de wolken

Als een kind van de wind

Dat zijn leven lang blijft zweven

Hij kijkt alleen omhoog

Zo dwaalt hij door de tijd

Want wie de weg niet ziet

Die raakt de weg niet kwijt

Hij is weerloos, tijdloos, mateloos

Hij volgt alleen een dwaallicht in de nacht

Weerloos, tijdloos, grenzeloos

Hij zingt met de kracht van de onmacht

Zijn stem is eb, zijn stem is vloed

Zijn woorden wolken in de lucht

Ongrijpbaar voor wie volgen wil

Zijn schip, het kent geen weg terug

Alleen een stad, een havenstad

Daar legt hij aan, daar gaat hij heen

Zij vangt hem op

Zij houdt hem vast

Als hij bij God niet weet waarheen

Want hij kijkt alleen omhoog

Zo dwaalt hij door de tijd

Want wie de weg niet zoekt

Die raakt de weg niet kwijt

Hij is weerloos, tijdloos, grenzeloos

Hij volgt alleen een dwaallicht in de nacht

Weerloos, tijdloos, mateloos

Hij zingt met de kracht van de onmacht