De zon heeft geen minnaar
Zij heeft nooit van liefde gehoord
En toch staat ze in vuur en in vlam
En geen mens weet waarvoor
De wolken die jagen voorbij
En gaan laag over land
Ze hebben geen doel want
Ze kregen van God geen verstand
Alleen de mensen die denken
En daarom bestaat er verdriet
Maar met dezelfde gedachten
Maak je een hemel van niets
Je kunt doen net alsof je de maan bent
Ver hier vandaan
Met ontelbare sterren die altijd
Achter je staan
Je kunt doen net alsof je de zon bent
Die boven ons brandt
Alsof je danst met de wolken
En kijkt naar de zee en het land
Er schuilt altijd iets achter
De dingen zoals je ze ziet
En als jij daar doorheen kijkt
Dan maak je van wanhoop muziek
De maan is niet eenzaam
Ontelbare sterren die staan om hem heen
En je ziet hoe hij glimlacht
Want de maan voelt zich nooit
Alleen
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.