Ik klim tegen de berg op
De wind staat in de rug
Dans op de pedalen
Onder een helderblauwe lucht
Vermaal de kilometers
En vreet het asfalt op
Heb zin om af te dalen
Ben bijna aan de top
Ik kijk naar beneden
En zie daar in het dal
De afgelegde weg
De hoogmoed voor de val
Het punt waar ik de mist in ging
De bocht die ik niet zag
De liefde die voorbij ging
Omdat ik er nooit was
Waar ik ook voor vlucht
Wat ik ook ontwijk
Er is geen weg terug
Ik kan alleen nog maar vooruit
Halverwege de beklimming
Zag ik spoken in de mist
Degenen die zijn afgevallen
Vaak met meer talent dan ik
Ik hoorde daar hun stemmen
En ik raak ze niet meer kwijt
Hoe hoger dat ik kom
Hoe dichterbij ze zijn
Waar ik ook voor vlucht
Wat ik ook ontwijk
Er is geen weg terug
Ik kan alleen nog maar vooruit
Zie nu pas het landschap
En hoe mooi de bergen zijn
Neem een lagere versnelling
En ik neem de tijd
Er zit een engel op mijn schouder
Die altijd in mij bleef geloven
Ben nog altijd onderweg
Ik zing mezelf naar boven
Waar ik ook voor vlucht
Ik zing mezelf naar boven
Er is geen weg terug
Ik zing mezelf naar boven
Meld je aan en ontvang het Stef Bos-nieuws als eerste in je mailbox.