Nekka-Nacht gaat intiemer met Buurman
woensdag 08 april 2015, De Morgen
Nekka-Nacht gaat intiemer met Buurman in Lotto Arena 6
Met Geert Verdickt van Buurman was de Nekka-Nacht intiemer dan ooit.
Nekka-Nacht is aan een verjongingskuur bezig. De avond vol Nederlandstalige muziek werd voor het eerst in de Lotto Arena gehouden, met Buurman als centrale gast. Het werd een marathonconcert van drie uur, waarbij vooral gasten als Stef Bos, Yevgueni en de eeuwig jonge Raymond van het Groenewoud bekoorden. Door Wim Wilri – 26 april 2015 Lees later Buurman.
Voor zijn 22ste editie verhuisde de Nekka-Nacht goed honderd meter, van het Sportpaleis naar de bescheidenere Lotto Arena. Een intieme herstart, om een nieuwe generatie (klein)kunstenaars van het Nederlandstalige lied een waardig podium te geven. De keuze voor Buurman was in dat opzicht dan ook goed gekozen. Zanger en eeuwig enthousiaste frontman Geert Verdickt nam de volgepakte zaal mee op muzikale reis doorheen zijn eigen jeugd. Al zijn helden mochten mee het podium op: Raymond van het Groenewoud en Stef Bos. Maar ook gouwgenoten als Stijn Meuris en kompanen Yevgueni en Senne Guns waren van de partij. Feestelijk begin De Lotto Arena was voor de gelegenheid zo gezellig mogelijk gemaakt. Met een decor waarin warme lampen, hout en kroonluchters de bovenhand haalden. Zo intiem als de geluidsman het bedoelde, hoefde echter niet. De klankmix stond heel de avond te stil, waardoor je nooit helemaal overspoeld werd door het spel op het podium. Als het snoepzakje van de vrouw twee rijen achter je luider klinkt dan de muziek, dan moet die volumeknop toch echt meer open. Niet dat er enkel zachte triangels of ukeleles te horen vielen op deze Nekka, dat zeker niet. Buurman begon met een heuse fanfare en met dansende cheerleaders in de zaal. De broers Kommil Foo kwamen het feest mee op gang klappen. Na ‘Rocky’ volgde al snel Raymond, die zijn ‘Cha Cha Cha’ had meegepakt. Een zuiderse riedel in de piano en een heerlijk trompetje gaven een zwoel cachet. Buurman en Kommil Foo. ©Alex Vanhee Raymond van het Groenewoud. ©Alex Vanhee Geert Verdickt vertelde verhalen over kinderlijke nachten onder het donsdeken, versleten cassetjes en de muziek van Stef Bos. Die Nederbelg startte zacht en intiem met ‘Wodka’ en een mooi ‘Tot de Zon Weer Voor U Schijnt’. Gekke Raymond was er nog steeds, om met een vleugje tamboerijn het plezier op het podium te benadrukken. Vooral de geactualiseerde versie van ‘Is Dit Nu Later’ trof raak. Bos zong voluit en het publiek ging voor een eerste keer helemaal mee, in onvervalste Nekka-traditie. Ook Klaas Delrue wilde iets kwijt aan de Lotto Arena: “Kom nooit meer af om te vragen of ik toevallig niet de zanger ben van Buurman. Nee, ik ben gewoon die zanger van Jef Genie.” Na die knipoog naar minister Schauvliege volgde een mooi gastoptreden. ‘Naar Huis’ was breekbaar en ‘Aan de Arbeid’ deed de zaal opnieuw ontladen. Fraai ook hoe de samenzang tussen Verdickt en Delrue daar een mooier nummer van maakte. Net zoals Blöf, dat samen met Verdickt een doorleefd ‘Blauw’ van The Scène kwam spelen. Een eerbetoon aan Thé Lau, alweer zo’n jeugdheld van Buurman. Pletwals naast vlinder Niet dat alle collaboraties even goed lukten. ‘Een heel klein beetje oorlog’ met zowel brulboei Stijn Meuris als de fragiele dames van Laïs klonk alsof een pletwals met een vlinder in duet ging. Het driestemmige ‘Marieke Marieke’ van Jacques Brel, met Jorunn, Annelies en Nathalie a capella onder een kroonluchter was wél hemels mooi. En ook de tweede passage van Meuris (na de pauze) trof raak. Het walsende ritme van ‘Ik Hou Van U’ kreeg heel de zaal moeiteloos in vlam. De passage van Senne Guns was minder opvallend maar even fraai. Vooral ‘Mooi Weer en Fruitsla’, dat ook een blaaskapel, dansers en een glitterbal ter ondersteuning kreeg. Raymond zette intiem ‘Pruimelaar’ in, waarna de fanfare er een feestlied van maakte. Om aan het slot de knop toch weer zachtjes terug te draaien. Deze Nekka Nacht huppelde erg graag tussen intiem en feestelijk. Laïs. ©Alex Vanhee God en Cohen Voor zijn eigen ‘Twee Meisjes’ gordde Van het Groenewoud een elektrische gitaar om, en vuurde hij zijn beste Mark Knopfler op de Lotto Arena af. Na al die bezoekjes en verzoekjes was de bisronde van dit marathonconcert voor Buurman zelf. Met een fragiele Nederlandse versie van Leonard Cohens ‘Take This Waltz’ (een laatste jeugdheld) en het massaal meegezongen ‘God, ik en Marjon’ als slotakkoord. Muzikaal bleef Buurman meer dan overeind. Als overgangseditie sloeg deze Nekka-Nacht dus geen beroerd figuur. Volgend jaar wil de organisatie opnieuw proberen groeien. Naar twee avonden, en met 100 jaar Toon Hermans dan als centraal thema. Hopelijk mag ook de volumeknop er opnieuw wat harder.
